Het is weer die tijd van het jaar, het regent en de kikkers en padden zijn onderweg. Van half februari tot half april, wanneer het weer vochtig en regenachtig is, gaan ze op zoek naar hun perfecte plekje om hun eieren te leggen bij meertjes en riviertjes. Voor hen is het een spannende reis, maar voor mij en vele anderen is het soms een uitdaging, vooral als ik in mijn auto zit.
Wanneer ik een kikker of pad op de weg zie, probeer ik ze altijd te ontwijken. Ik vertraag en rij voorzichtig om ze de kans te geven om veilig de overkant te bereiken. Maar soms, als er ander verkeer achter me zit of tegemoet komt, kan ik ze niet altijd helpen. Het is dan niet mogelijk om te stoppen en moet ik voorzichtig doorrijden. Hoe graag ik ze ook wil helpen, veiligheid staat voorop.
Onlangs haalde ik mijn oudste op en we passeerden een groepje kikkers op de weg. Ik stelde voor om even uit te stappen en ze naar de overkant te begeleiden. Maar ze was er niet zo enthousiast over. "Bah, die glibberige dingen, nee dankje," zei ze met een grappige stem. Ik kon niet anders dan lachen om haar reactie. Het is waar, niet iedereen vindt het prettig om kikkers op te pakken, maar ik heb er geen probleem mee. Ik heb het al een paar keer eerder gedaan.
Elke keer als ik een kikker oppak, voel ik me verwonderd door hun kleine en zachte lichaam. Ze zijn kwetsbaar, maar toch sterk genoeg om hun reis voort te zetten. Ik zorg ervoor dat ik mijn handen vochtig maak, zodat ik ze geen pijn doe. Langzaam en voorzichtig draag ik ze naar de kant waar ze naartoe willen. Het voelt goed om iets kleins te doen om hen te helpen.
Kikkers en padden zijn ook levende wezens, net als wij. Ze hebben hun eigen doelen en avonturen, en ik vind het belangrijk om hen te respecteren. Wanneer ik ze zie oversteken, besef ik dat hun reis misschien moeilijk is, maar ze zijn vastberaden om hun bestemming te bereiken.
Soms vraag ik me af waarom ze juist in deze tijd van het jaar op pad gaan. Het heeft vast te maken met de regen en de vochtigheid. Het is hun manier om te overleven en voort te planten. Het is fascinerend hoe de natuur werkt en hoe elk wezen zijn eigen rol speelt in het grote geheel.
Dus, als het weer regenachtig is en ik weer kikkers zie oversteken, zal ik proberen hen te helpen wanneer dat kan. Ik zal langzaam rijden en voorzichtig manoeuvreren om hen de ruimte te geven die ze nodig hebben. Misschien zal mijn oudste uiteindelijk ook een beetje minder bang worden voor die glibberige wezentjes. Tot die tijd zal ik genieten van mijn kleine avontuurlijke ontmoetingen met de kikkers en padden tijdens hun trektocht.
Reactie plaatsen
Reacties